Als je stopt met werken, ligt er vaak nog een heel leven voor je. Wat wil je ermee doen? Paul Versnel wist het wel. Toen hij een paar jaar geleden met pensioen ging, kon hij aan de slag op de plek die eigenlijk al z’n hele leven voelt als zijn tweede thuis: het lokale poppodium.
“Voordat ik met pensioen ging, werkte ik als IT-architect bij een grote organisatie. Hier was ik verantwoordelijk voor de infrastructuur, die duizenden mensen dagelijks gebruikten. Systemen optimaliseren, storingen oplossen: ik heb het dik twintig jaar met veel plezier gedaan.”
Het begon weer te kriebelen
“Op mijn 67e stopte dat leven: ik ging met pensioen. Nadat ik het even een jaartje rustig aan heb gedaan, begon het toch weer te kriebelen. Ik wilde weer deel uitmaken van een team. Mezelf ergens nuttig maken. En dan het liefst op een plek met wat meer mensen om heen.”
Speciaal plekje
“Waar dat dan moest zijn? Daar hoefde ik niet lang over na te denken: het poppodium, bij ons in de stad. Ik kom er al sinds ik een jaar of twintig ben en heb er de grootste artiesten voorbij zien komen. Ik heb er zelfs m’n vrouw ontmoet, tijdens een concert van Robert Cray. Deze plek heeft voor mij iets magisch, een speciaal plekje in m’n hart.”
“Ik wist ook dat ze daar altijd wel handen tekort komen. Dus ik ben er langsgegaan. Ik heb m’n verhaal verteld en gevraagd of ik er als vrijwilliger aan de slag kon. De week erop kon ik beginnen. Ik help hier met de techniek, want daar ligt natuurlijk mijn achtergrond. Maar ik draai ook regelmatig bardiensten en ontvang zo nu en dan artiesten. Die afwisseling vind ik heerlijk.”
Mijn advies: blijf bezig
“Kijk terug naar wat je altijd hebt liefgehad en ga ervoor. Of dat nou vrijwilligerswerk is of iets anders. Het hoeft ook niet groots of meeslepend te zijn. Het moet gewoon kloppen met wie jij bent. Voor mij was dat direct duidelijk: deze plek is een belangrijk stukje van mezelf. Dat ik hier nu de boel een beetje mag regelen; voor mij is er niks mooiers.”
