Als je stopt met werken, heb je alle tijd om je grote passie achterna te gaan. En dat is precies wat Gerard Maassen deed. Na een leven in de logistiek, is hij sinds zijn pensioen wijnboer in z’n eigen wijngaard. Een idyllische plek in de glooiende heuvels van Zuid-Limburg, waar geen werkdag ‘m te lang duurt.
“Voor m’n pensioen werkte ik als Supply Chain Manager bij een groot distributiebedrijf. Hier waren m’n dagen gevuld met planning, efficiëntie en optimalisatie. Fascinerend werk, dat heb ik altijd gevonden. Maar ook hectisch. Alles draaide om snelheid en er kon elke dag veel misgaan. Dus hoezeer ik ook hield van de dynamiek, na m’n pensioen werd het tijd voor wat rust. Stilte. En daarom houd ik zo van deze wijngaard.”
Toeval bestaat niet
“Wijn is al jaren een passie van me. Dus toen ik langs deze wijngaard fietste, tijdens een weekendje Maastricht, werd bij mij een zaadje geplant. Daar zou ik m’n oude dag wel willen slijten, dacht ik. Echte plannen maakte ik nog niet. Een leven als wijnboer voelde lange tijd heel onwerkelijk. Als een droom. Maar sparen deed ik altijd wel. Niet per se voor die droom. Maar gewoon voor later. En wat denk je? Net als ik een paar maanden met pensioen ben, komt diezelfde wijngaard te koop. Dat kan geen toeval zijn, dacht ik. M’n vrouw en ik maakten het sommetje. Het kon net, zagen we. Dus hebben we een bod gedaan.”
Nu maak ik mijn eigen wijn
“Nu is het alweer bijna 5 jaar van ons. En eerlijk is eerlijk: het was best pittig in het begin. Het klinkt natuurlijk heel romantisch: je eigen wijn maken. Maar ik moest flink aan de bak. Alleen al goed leren snoeien, kostte me zo een paar maanden. Laat staan het wijn maken zelf. Het eerste jaar maakte ik nog net geen azijn. En dat is best zuur na zo’n grote stap, letterlijk en figuurlijk. Maar de daaropvolgende jaren werd het steeds beter. Nu maken we hier echt iets lekkers, al zeg ik het zelf. We hebben 500 stokken Cabertin, waarmee we een mooie, volle rode wijn maken met tonen van bosvruchten en frambozen. Maar m’n grote trots is onze witte wijn, gemaakt van 100 procent Johanniter. Best een lastige druif, maar als je het goed doet? Och man, je weet niet wat je proeft.”
Mijn advies?
“Volg je hart. En vraag jezelf op tijd af wat je daar nú al voor kan doen. In mijn geval betekende dat dat ik het roer flink moest omgooien. Maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Voor mij is dit het mooiste wat er is: het samenwerken met de natuur, hoe alles beter wordt met een beetje geduld, het hele idee dat elke fles een uniek verhaal vertelt, waar een jaar liefde, passie en toewijding in samenkomt. Ik leef m’n droom.”
